Kochani !
Czas pandemii ogranicza nam możliwość spotkań autorskich. Jednak nie umniejsza pasji tworzenia, która uskrzydla wielu autorów, również naszych lokalnych artystów. To właśnie dla nich stworzyliśmy Wirtualny Salonik Twórczości Lokalnej. Jest to miejsce, gdzie swobodnie krążą myśli, słowa, emocje…
Zapraszamy wszystkich Artystów do podzielania się swoim talentem i umilenia tego czasu zamętu zarówno sobie jak i odbiorcom ich sztuki.
Dziś przedstawiamy Państwu twórczość mieszkanki naszej Gminy Pani Anny Pułaczewskiej. Pierwszy prezentowany wiersz pochodzi z „Jednodniówki” wydanej z okazji jubileuszu Pracowni Literacko-Artystycznej z Inowrocławia.
Uspokoiło się
odeszło
wcale niewcześnie
Ramiona
wzniesione do lotu
zastygły
Rosa
do butów przylepiona
Rozpłynęła się w kałużę
pojednania
Wytańczyłam
życia nowy ogień
Unosząc się w zapachu sosnowym zajaśniałam Tobą
Po naszym domu
pałętają się róże
zasuszone koślawo
wystają z wazonów
śpią na półkach
wyblakłe płatki
rozścielone po kątach
róże radości i nadziei
róże smutku
są z nami
Przynieś mi różę
Niepotrzebne słowa
Wycieram myśli
zaschniętymi kwiatami
wspomnień
Ubrana w marzenia
nabieram nowych kształtów
Klękała do nocy
błagała o świt
by budził się szybko
Upijała się jego nieobecnością
chciała prawdy podobnej do kłamstwa
pozbawiona głosu krzyczała
Zamknięta na zawsze
otworzyła się
i śmiechem zapłakała
zanim przyszedł
- Poezja II
Nauczyła go matka
miłości do Kujaw przyrody
Pokazała jezioro pełne czystej wody
Uczyła, by cieszył się każdym polnym kłosem
Nie raz zapłakała nad jankowym losem
Prosiła, by na świat patrzył otwartymi oczami
Jak na Boga patrzą kapłani
Nie wiedziała, że w górach
tam na Harendzie
Także dobrze mu będzie
* Poezja III
Rozlała się kujawska łąka wspomnieniami
kwiaty na niej rosnące okryły się marzeniami
o niebie, o słońcu, o naszych poetach
O miłości, czułości rozsianych po wertepach
Wspomniało Gopło sonety Kasprowicza
Odezwała się Hosanna dziewicza
Przyleciały czajki na Kazimierza
Kujawska ziemia nam czas odmierza
Bociany rozpoczęły klekotanie
Słyszysz tej ziemi wołanie?
- Poezja IV
Są słowa, których nie wolno powiedzieć
Są myśli, których nie wolno wymówić
Są rzeczy niepotrzebne,
które się mogą pogubić
Zagubić też można marzenia
I zdrowie można stracić
Cóż zrobić, by nie zatracić w tej życia codziennej rozpaczy
SIEBIE?